اواخر سال 2000، توشیبا از لپ‌تاپ‌هایی با حسگر اثر انگشت رونمایی کرد که به کاربران اجازه می‌داد تا به جای حفظ کردن رمزهای عبور پیچیده، قفل دستگاه خود را با یک لمس انگشت باز کنند. اولین گوشی‌های دارای حسگر اثر انگشت نیز در همان زمان معرفی شدند و به‌نظر می‌رسد اولین گوشی با این قابلیت Sagem MC 959 ID بوده و زیمنس (Siemens) نیز در اوایل سال 1998 روی نمونه اولیه‌ای با حسگر اثر انگشت کار می‌کرده است.
این فناوری به سرعت در دستگاه‌های PDA (دستیار دیجیتال شخصی) نیز مورد استفاده قرار گرفت و در نهایت، اپل آن را به یکی از ویژگی‌های اصلی گوشی‌های هوشمند تبدیل کرد
آیفون 5s سال 2013 با قابلیت جدیدی به نام «Touch ID» معرفی شد؛ حسگر اثر انگشتی که روی دکمه Home و بخش پایینی نمایشگر قرار داشت. در اوایل، این فناوری به عنوان یک جایگزین سریع‌تر برای باز کردن قفل دستگاه استفاده می‌شد، اما اپل با آیفون 6 و 6 پلاس و معرفی Apple Pay، استفاده جدیدی را برای آن معرفی کرد.
اپل با سری آیفون 6s از نسل دوم تاچ آی‌دی رونمایی کرد. هرچند Touch ID همچنان نیز در حال استفاده است و دستگاه‌های جدیدی مانند نسل سوم iPhone SE از آن بهره می‌برند، اما دیگر روش احراز هویت ترجیحی اپل محسوب نمی‌شود.
اپل ممکن است حسگر اثر انگشت را محبوب کرده باشد، اما در سال 2017 با آیفون X از این ایده دور شد و تکنیک جدیدی تحت عنوان Face ID را مورد استفاده قرار داد که در آن با استفاده از چهره کاربر، قفل صفحه باز می‌شود.
اواخر سال 2000، توشیبا از لپ‌تاپ‌هایی با حسگر اثر انگشت رونمایی کرد که به کاربران اجازه می‌داد تا به جای حفظ کردن رمزهای عبور پیچیده، قفل دستگاه خود را با یک لمس انگشت باز کنند. اولین گوشی‌های دارای حسگر اثر انگشت نیز در همان زمان معرفی شدند و به‌نظر می‌رسد اولین گوشی با این قابلیت Sagem MC 959 ID بوده و زیمنس (Siemens) نیز در اوایل سال 1998 روی نمونه اولیه‌ای با حسگر اثر انگشت کار می‌کرده است.
این فناوری به سرعت در دستگاه‌های PDA (دستیار دیجیتال شخصی) نیز مورد استفاده قرار گرفت و در نهایت، اپل آن را به یکی از ویژگی‌های اصلی گوشی‌های هوشمند تبدیل کرد
آیفون 5s سال 2013 با قابلیت جدیدی به نام «Touch ID» معرفی شد؛ حسگر اثر انگشتی که روی دکمه Home و بخش پایینی نمایشگر قرار داشت. در اوایل، این فناوری به عنوان یک جایگزین سریع‌تر برای باز کردن قفل دستگاه استفاده می‌شد، اما اپل با آیفون 6 و 6 پلاس و معرفی Apple Pay، استفاده جدیدی را برای آن معرفی کرد.
اپل با سری آیفون 6s از نسل دوم تاچ آی‌دی رونمایی کرد. هرچند Touch ID همچنان نیز در حال استفاده است و دستگاه‌های جدیدی مانند نسل سوم iPhone SE از آن بهره می‌برند، اما دیگر روش احراز هویت ترجیحی اپل محسوب نمی‌شود.
اپل ممکن است حسگر اثر انگشت را محبوب کرده باشد، اما در سال 2017 با آیفون X از این ایده دور شد و تکنیک جدیدی تحت عنوان Face ID را مورد استفاده قرار داد که در آن با استفاده از چهره کاربر، قفل صفحه باز می‌شود.
اواخر سال 2000، توشیبا از لپ‌تاپ‌هایی با حسگر اثر انگشت رونمایی کرد که به کاربران اجازه می‌داد تا به جای حفظ کردن رمزهای عبور پیچیده، قفل دستگاه خود را با یک لمس انگشت باز کنند. اولین گوشی‌های دارای حسگر اثر انگشت نیز در همان زمان معرفی شدند و به‌نظر می‌رسد اولین گوشی با این قابلیت Sagem MC 959 ID بوده و زیمنس (Siemens) نیز در اوایل سال 1998 روی نمونه اولیه‌ای با حسگر اثر انگشت کار می‌کرده است.
این فناوری به سرعت در دستگاه‌های PDA (دستیار دیجیتال شخصی) نیز مورد استفاده قرار گرفت و در نهایت، اپل آن را به یکی از ویژگی‌های اصلی گوشی‌های هوشمند تبدیل کرد
آیفون 5s سال 2013 با قابلیت جدیدی به نام «Touch ID» معرفی شد؛ حسگر اثر انگشتی که روی دکمه Home و بخش پایینی نمایشگر قرار داشت. در اوایل، این فناوری به عنوان یک جایگزین سریع‌تر برای باز کردن قفل دستگاه استفاده می‌شد، اما اپل با آیفون 6 و 6 پلاس و معرفی Apple Pay، استفاده جدیدی را برای آن معرفی کرد.
اپل با سری آیفون 6s از نسل دوم تاچ آی‌دی رونمایی کرد. هرچند Touch ID همچنان نیز در حال استفاده است و دستگاه‌های جدیدی مانند نسل سوم iPhone SE از آن بهره می‌برند، اما دیگر روش احراز هویت ترجیحی اپل محسوب نمی‌شود.
اپل ممکن است حسگر اثر انگشت را محبوب کرده باشد، اما در سال 2017 با آیفون X از این ایده دور شد و تکنیک جدیدی تحت عنوان Face ID را مورد استفاده قرار داد که در آن با استفاده از چهره کاربر، قفل صفحه باز می‌شود.